Ne postaje se gojazan samo od prekomernog unosa hrane. Na porast broja kilograma utiče i starenje, genetski faktori, poremećena crevna flora, materije iz okoline koje remete endokrine mehanizme, lekovi i povrede međumozga. U intervjuu, za “Novosti”, docent dr Snežana Polovina, internista-endokrinolog iz Multidisciplinarnog centra za lečenje gojaznosti Kliničkog centra Srbije, kaže da postoji oko 30 genetskih oboljenja koja su povezana sa gojaznošću koja je udružena sa mentalnom retardacijom, promenama na pojedinim organima i izmenjenim spoljašnjim izgledom:

– Više od 250 gena je udruženo sa gojaznošću i neki od njih igraju značajnu ulogu i u nastanku dijabetesa tipa 2. Takođe, gojaznost majke pre i tokom trudnoće, visok krvni pritisak i pušenje u trudnoći su povezani sa prekomernom telesnom težinom dece. Gojaznost oca u trenutku začeća deteta utiče na gojaznost deteta u adolescenciji i potencijalno na smanjenje reproduktivne sposobnosti deteta kao i sledeće generacije. Alergijske bolesti u detinjstvu, takođe su udružene sa gojaznošću.

Ona kaže i da su deca rođena carskim rezom sklonija gojaznosti zbog prvog naseljavanja creva bakterijama sa površine kože, umesto bakterijama iz porođajnog kanala, koje su veći potrošači energije.

– Materije iz spoljašnje sredine, kao što su ftalati, koji se nalaze u plastičnim ambalažama, utiču na sintezu hormona, remete endokrine mehanizme, usporavaju metabolizam i izazivaju insulinsku rezistenciju. Rezistencija na insulin je najčešće posledica prekomernog nagomilavanja telesne masti koja smanjuje osetljivost ćelija na insulin što dalje doprinosi gojaznosti i smanjenju reproduktivne sposobnosti – rekla je dr Polovina.

Ona je objasnila da se prilikom pregleda gojazne osobe uradi antropometrijsko merenje, utvrđivanje rasporeda masne mase tela i analize metaboličkih i hormonskih parametara u cilju provere postojanja oboljenja vezanih za gojaznost. Merenjem telesnog sastava bioimpedancom ustanovljava se količina mišićne mase koja je glavni potrošač energije.